سید حسین عباس منش می گوید:
جمله زیر نتیجه تحقیقاتی عملی ریچارد وایزمن روانشناس بریتانیایی است که تحقیقاتی علمی وسیعی درباره نقش شانس در زندگی انجام داده و به بررسی تفاوتها میان انسانهایی که خودشان را خوش‌شانس یا بدشانس تصور میکنند، پرداخته تا از ترفندی پرده بردارد که می‌تواند شانس را برای همه بالا ببرد:
«انسانها خودشان خوش‌شانسی یا بداقبالی خود را رقم میزند»
اگر آنچه در این مقاله علمی به عنوان دلایل خوش‌شانسی ذکر شده را به زبان قوانینی ترجمه نماییم که در دوره‌های مختلف مثل روانشناسی ثروت، جهانبینی توحیدی، کشف قوانین زندگی، راهنمای عملی دستیابی به آرزوها و …آموزش داده‌ام، جملات به این شکل ترجمه می‌شود: انسانهایی که آنها ر اخوش شانس می‌نامیم:
از نیروی هدایت درونی زیاد استفاده میکنند.
همواره گوش به زنگ پیام نشانه‌ها هستند.
با آغوش باز از موقعیت‌ها و شرایط جدید استقبال میکنند.
در مقابل تغییر مقاومتی ندارند و زیاد حساب و کتاب نمی‌کنند و به محض دریافت ایده‌ای الهام گونه، به جای تردید و حساب و کتاب کردن، فوراً اقدام میکنند زیرا می‌دانند حتی اگر نتیجه راضی‌کننده نباشد، کمترین فایده‌اش این است که به او شناخت بیشتری از خواسته‌اش می‌بخشد و او را به مسیر بهتری هدایت می‌کند.
با شک و تردید و حساب و کتاب کردن، فرصت را از دست نمی‌دهند و فقط اقدام میکنند
و تمام اینها نشانه‌هایی دقیق از ساختن این باور است که:
تمام اتفاقات زندگی ما، بدون استثناء نتیجه باورها و فرکانس‌های خودمان است و نه هیچ عامل بیرونی مثل خوش‌شانسی یا بدشانسی.
درباره «حساب کتاب نکردن و تبعیت از الهامات درونی » چندین جلسه در دوره جهانبینی توحیدی۱و دوره کشف قوانین زندگی اختصاص داده شده است.
ریچارد وایزمن، «داشتن تفکر مثبت در هر شرایطی» را، کلیدی ترین عامل برای ساختن خوش‌شانسی یافته است. یعنیهمان اصلی که من آن را «توانایی کنترل ذهن» نامیده‌ام. تنها توانایی که قادر است شما را به هر موفقتی برساند که، بشر در طی اعصار توانسته به آن دست یابد و دوره جهانبینی توحیدی ایجاد این توانایی است.
پس از تحقیقات وسیع، راهکار ریچارد وایزمن- یا بهتر است بگوییم راهکار علم– برای تبدیل شدن به فرد خوش شانسی که اتفاقات خوب برایش رخ می‌دهد، تهیه یک دفترچه به‌نام دفترچه شانس است تا اتفاقات مثبت روزانه‌اش را در آن دفترچه بنویسد.
در حالیکه مبنای تمام آموزش‌هایی که در تمام فایلها و دوره‌ها ارائه شده، این قانون است که:
احساس خوب= اتفاقات خوب.
اگر می‌خواهی خالق شرایطی باشی که دلخواهت توست، همان موضوعی که دیگران آن را خوش‌شانسی نامیده‌اند، باید از عهده‌ی کنترل ذهنت برآیی.
هر فردی می‌تواند اقرار کند که هر زمان حالش خوب بوده، لاجرم اتفاقات زیباتری در زندگی‌اش تجربه نموده است.
هر فردی می‌تواند اقرار کند که هر زمان توانسته به اوضاع نادلخواهش به گونه‌ای نگاه کند که به احساس بهتری برسد، همه چیز به نفعش تغییر کرده.
هر فردی می‌تواند اقرار کند که هر زمان توانسته خوشبینی‌اش را حفظ کند، همه چیز بیش از حد تصورش خوب پیش رفته‌است.
زیرا اساس جهان احساس خوب = اتفاقات خوب است
اما افرادی قادرند «توانایی کنترل ذهن» یا همان خوشبین ماندن در شرایط سخت را حفظ نمایند که، سکّان را به دست باورهای قدرتمند کننده داده باشند.
تنها عاملی که ما را متعهد می‌کند تا برای کنترل ذهن‌مان آگاهانه تلاش کنیم، ایمان به این اصل است که:
تمام اتفاقات زندگی ما نتیجه باورها و فرکانس های خودمان است.
یادت باشد که، هیچ قابلیت جادویی به نام شانس در کار نیست. این فرکانس‌هایت است که شرایط ات را رقم میزند. تو هستی که با فرکانس‌هایت تصمیم می‌گیری چه شرایطی را تجربه نمایی. تو خالق زندگی‌ات با فرکانس‌ها و باورهایت هستی.
وقتی آگاهانه به‌وسیله تمرکز بر نکات مثبت، حالت را خوب نگه می‌داری، حتی لازم نیست منتظر نتیجه بمانی. زیرا نتیجه همان لحظه خودش را در احساس آرامشی نشان می‌دهد که تجربه میکنی و وقتی به ایجاد این احساس استمرار می‌ورزی، نتیجه‌ی این نیرو به سایر جنبه‌های زندگی‌ات هم نفوذ می‌کند.
