قاسم یزدان‌پناه
می نویسد / در محاوره‌ها، مذاکرات و حتی صحبت‌های معمولی با افراد باید حداقل فاصله را حفظ کرد.
حداقل فاصله با طرف مقابل یک متر است؛ اگر کمتر از یک متر فاصله باشد، طرف مقابل احساس نا امنی می‌کند!
علت چیست؟
تحقیقات نشان داده است:
اطراف هر فردی دیواری نامرئی به شعاع یک متر به نام «حریم امن» قرار دارد؛ این حریم در حالت‌های مختلف انسان‌ها متفاوت است!
به عنوان مثال:
در رانندگی حداقل حریم امن پنج متر است؛ توجه کرده‌اید هنگام رانندگی خصوصاً در جاده‌های خارج از شهر وقتی می‌خواهید از ماشین کناری سبقت بگیرید او هم بر پدال گاز می‌فشارد و سرعتش را زیاد می‌کند!!!
در نگاه اول نوعی لجبازی تلقی می‌شود و اگر افراد تحملشان را از دست بدهند منجر به درگیری و دعوا می‌شود.
هنگام رانندگی، وقتی به پنج متری راننده‌ای می‌رسیم او ناخودآگاه احساس ناامنی می‌کند و گاز می‌دهد؛ شما هم متقابلا گاز بیشتر گاز می‌دهید و همین کار را راننده خودرو دیگر نیز انجام می‌دهد!!!
با آگاهی از این مسئله، از این پس:
دوست عزیز! «اون گاز میده! تو گاز نده!!!»
در صحنه‌های زندگی از همین نوع حریم و حریم شکنی‌ها (اون گاز بده و من گاز بدم) زیاد داریم!!!
سرعت و جدل و لجبازی فقط در جاده‌ها اتفاق نمی‌افتد؛ در خانه، مدرسه، اداره، شرکت، دانشگاه و هر جای این شهرها و روستاهای کوچک و بزرگ در حال اتفاق افتادن است!!!
وقتی بیش از اندازه وارد حریم فرزندت می‌شوی او عکس‌العمل نشان می‌دهد!
وقتی بیش از اندازه وارد حریم دوستت می‌شوی او هم عکس‌العمل نشان می‌دهد!
وارد حریم مدیر ویا همکارت شوی نیز همین اتفاق می افتد!!!
پس دوست عزیز!
مراقب حریم ها و حرمت‌ها باشیم!!!
با احتیاط و آگاهی حریم دیگران را پاس بداریم.
یک با دیگر تکرار می کنم:
اون گاز میده، تو گاز نده!!!
