برای بررسی اثر افزایش درآمدهای نفتی بر بهای مسکن ابتدا رابطه بین حجم نقدینگی و قیمت مسکن و سپس قیمت مسکن و درآمدهای نفتی بررسی شدند. برای بررسی رابطه میان حجم نقدینگی و قیمت مسکن، میانگین قیمت هر متر واحد مسکن و حجم نقدینگی کشور از آمارهای مرکز آمار و بانک مرکزی ایران استخراج شد. نتایج نشان از همبستگی شدید بین این دو مقیاس دارد و با افزایش حجم نقدینگی ناشی از تبدیل درآمدهای ارزی حاصل از فروش نفت، قیمت‌ها در بازار مسکن افزایش داشته است. قیمت هر متر مربع واحد مسکن به‌طور متوسط همگام با افزایش حجم نقدینگی در اقتصاد ایران افزایش یافته است. این رابطه مثبت را به این دلیل می‌توان منطقی در نظر گرفت که دولت به‌عنوان فروشنده نفت، درآمد ارزی حاصل از فروش نفت را از طریق فروش ارز به بانک مرکزی به ریال تبدیل کرده و این امر موجب افزایش پایه پولی و حجم نقدینگی در کشور می‌شود. برای بررسی رابطه قیمت نفت و مسکن، کافی است نرخ رشد قیمت واحدهای مسکن و نرخ رشد درآمدهای نفتی در ایران با یکدیگر مقایسه شوند. تحولات بازار مسکن نشان می‌دهد سقوط و صعود این بخش ارتباط مستقیمی با قیمت نفت دارد و افزایش قیمت مسکن از سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۱ بیش از هر چیز واکنشی بود نسبت به افزایش قیمت نفت از ۲۳ دلار به ۱۱۰ دلار و کاهش ۳۶ درصدی قیمت مسکن در سال‌های اخیر نیز واکنشی است نسبت به کاهش درآمد نفت. همچنین نکته جالب توجه این رابطه، اثر متفاوت افزایش و کاهش بهای نفت بر بازار مسکن است و با افزایش قیمت نفت در بازارهای جهانی، قیمت مسکن افزایش می‌یابد اما با کاهش بهای نفت، قیمت مسکن کاهش نمی‌یابد. هرچند شواهد حاکی از آن است که با کاهش بهای نفت، بازار مسکن در حالت رکود قرار می‌گیرد.